To już 8 lat ... Próbowałam sobie wtedy układać w głowie, jak nazwy wpływają na relację i jak relację można kształtować przez dobór nazw. Jak procesy się nakładają. Kiedy warto rozdzielać role i procesy, a kiedy i jak odnajdywać się w złożoności. I jak poprzez działania z roli nie tracić relacji z młodym człowiekiem. Wiele od tego czasu się nauczyłam... dzisiaj nadal brakuje mi odpowiedzi. Wtedy też widząc tłum ludzi poczułam, że trudno mi będzie mówić, więc usiadłam na krzesełku i dałam sobie minutkę, aby pooddychać, zatrzymać się... i dając sobie minutkę dałam ją również widowni i spożytkowałam tę minutkę na początku w formie pytań o rolę ciszy i oczekiwania do kogoś w danej roli ... W tym momencie w roli prelegenta. Jakie mamy oczekiwania do ludzi w związku z ich rolą? Biorąc jakąś rolę biorę odpowiedzialność. Ile odpowiedzialności i za co? Na które z oczekiwań mogę odpowiedzieć, a które, pomimo że zaadresowania je do mnie nie mogę bądź nie chce odpowiadać. Ile współkonstruowania, ile wolności, ile odpowiedzialności. I tu dochodzimy do absurdu mierzenia, ważenia czegoś, co nie da się zmierzyć i zważyć. Ile i jakiej refleksji nad procesami? Itp itd... Nie zapisało się nagranie mam cień wspomnienia...